Â
Tijd om naar huis te gaan. Balen? Nee hoor, als je kan terug kijken op zo’n geweldige vakantie met bijna alleen hoogtepunten, mag je niet mopperen. Het lijkt wel of het weer buiten ook zegt dat het mooi geweest is. Na wekenlang prachtig weer, is het vandaag regenachtig en veel kouder in New York en dat verandert deze week ook niet meer. De zomer is voorbij, net als onze vakantie. En eerlijk is eerlijk, na drie dagen stad heb ik het weer gezien. Hoe geweldig New York ook is, ik wil weer groen en ruimte om me heen. Morgen knuffel ik mijn kinderen weer en krijgen de paarden een zoen op hun lieve zachte neuzen!
Gisteren was een heel indrukwekkende dag. Al op tijd besloten we niet te ontbijten bij het hotel, niet op de dubbeldekkerbus te gaan, maar op de snelste manier naar lower Manhattan te gaan. Met de metro dus of zoals de New Yorkers zeggen: de Subway. Een gigantische metrostelsel ligt hier onder deze stad, waarvan Manhattan maar een deel is. Staten Island, Queens, Brooklyn en The Bronx zijn de andere ‘neighborouhgs’ en vooral Brooklyn schijnt heel groot te zijn. Wij stappen op 42th Street op de metro en stappen uit bij Fulton Street. We lopen de straat recht uit en staan dan voor St. Paul’s Church, het kleine kerkje wat in het geweld van de aanslagen op 11 september 2001 overeind bleef. We gaan eerst voor een snel ontbijt een deli aan de overkant binnen. Koffie, een broodje en allebei een klein bakje watermeloen en we kunnen er voorlopig weer tegen.
St. Paul’s is een Memorial voor de aanslagen geworden. De kerk was een vluchthaven voor de reddingswerkers die in de kerk voedsel, rustplaatsen, massages en veel steun en troost kregen. De hele kerk heeft hoekjes met foto’s, met steunbetuigingen in de vorm van brieven, tekeningen, veel brandweeremblemen, knuffels, van alles. Je wordt er heel erg stil van. Pas echt stil wordt je als je op een bankje achter de kerk zit en uitkijkt over de oude begraafplaats van de kerk. Je hebt uitzicht op de plek waar de Twin Towers ooit stonden en ziet foto’s van het kerkhofje wat pas twee jaar na de aanslagen weer open ging. Het was bedolven onder de spullen uit de torens, papier, computerstukken en wie weet wat nog meer. Ik kan er niks aan doen, maar de tranen stromen over mijn wangen, daar op dat bankje. Dit is geschiedenis, maar geen geschiedenis van ooit, lang voor onze tijd. Nee, dit heb je zelf meegemaakt, beleefd, de angst gevoeld, ook voor je eigen veiligheid. Vier dagen voor de aanslagen boekten wij onze eerste gezinsreis naar Amerika. De wereld stond stil in die dagen. We lopen naar de World Trade Center Site en staan stil bij de lijsten met namen van de mensen die daar omkwamen. Nietszeggende namen, maar de hoeveelheid namen is indrukwekkend. Ik voel een diep respect voor iedereen die hier op wat voor manier dan ook zijn voetsporen heeft staan. En voor dit land, wat opkrabbelde, misschien politiek gezien niet altijd correct handelt, maar waar ik wel heel veel van ben gaan houden. Amerika, Amerika …. wat heeft dit grote land toch?
We schudden de emoties een beetje van ons af en lopen naar Wall Street. Stil bedenk ik toch dat de mensen op 11 september ook die straatjes door renden, in volslagen paniek. Op Wall Street kom je in de wereld van bewaking. Overal staan blokkades, veiligheidsmensen, lopen speurhonden en vooral massa’s toeristen. Tja, hier gebeurt het ook weer. Dit is het financiële hart van de wereld. Wij leven voornamelijk van ons bezit, hoe raar dat ook klinkt misschien, maar de beurzen zijn dus voor ons erg belangrijk. We maken wat foto’s en genieten even van de drukte. Daarna wandelen we richting het water.
We wandelen vanaf de pier waar de ferry naar Staten Island vertrekt naar Battery Park. We kijken een tijdje naar het uitzicht op het Vrijheidsbeeld en naar de boten die er vol toeristen heen varen. Het waait heel hard, er is storm op komst en er staan mooie schuimkoppen op de Hudson. We lopen richting de ingang van de Ferry en zien lange rijen. We hebben eigenlijk geen zin in die rij. We gaan verder naar Pier A. Daar liggen de boten van de New York Waterway. We kopen tickets voor een rondvaart van een uur die ons ook een deel langs de Hudson meeneemt, langs Manhatten. We zien de prachtige skyline nu vanaf het water, maken veel foto’s en horen een heel stuk geschiedenis. Het waren de Nederlandse kolonisten die als eersten hier voet aan land zetten en de stand stichten. Nieuw Amsterdam noemden ze die stad, in 1624. Waar nu gigantische wolkenkrabbers staan, graasde toen het vee. Later kwamen de Engelsen en na een veldslag van zes dagen veroverden zij Nieuw Amsterdam. De Engelse koning schonk het eiland aan zijn broer, de hertog van York. En zo kwam New York aan zijn naam, want dat Amsterdam moest natuurlijk verdwijnen.
We varen onder de BMW door, het ezelsbruggertje voor de Brooklyn Bridge, Manhattan Bridge en Williamsburg Bridge en varen dan in snel tempo weer terug. Naar Liberty Island, waar we de groene dame in vol ornaat van dicht bij mogen bewonderen. Lady Liberty is een geschenk van het Franse Volk aan de Amerikanen. Na de Franse Revolutie en de opstand van de Amerikanen tegen de Engelse macht, werden beiden landen zelfstandig en vrij en Lady Liberty staat voor die vrijheid. Ze heeft haar gezicht naar de Atlantische Oceaan en in de tijd dat alle emigranten van zee kwamen in plaats van door de lucht, was zij het eerste wat ze zagen van Amerika. Ze gingen dan aan land op Ellis Island waar alle formaliteiten werden afgehandeld voor iemand het land in mocht. Wie geweigerd werd, kwam nooit verder dan Ellis Island.
Na deze rondvaart wandelen we via Wall Street weer naar de metro. We zijn best moe en gaan terug naar ons hotel. We kopen nog een snel souvenirtje bij de M&M winkel. Albert heeft barstende hoofdpijn en slaapt een paar uurtjes, ik bewerk de vele foto’s die we gemaakt hebben en zet ze online.
Om een uur of zeven wandelen we voor de laatste keer naar Times Square, we kopen wat souvenirs voor de kinderen en eten daarna nog een keer bij Pigalle. Albert geniet van een Boeuf Bourginion, ik eet een uitstekende rib-eye met champignons.
En nu, nu is het woensdagmorgen, we gaan koffers pakken, ontbijten en dan naar Newark! Tot misschien later vandaag of morgen!
Voor foto’s, klik op onze fotograaf! Geen wachtwoord?
Vraag het aan!
Casa Dos Palmeras 