Toch naar Boston

Â

Het begon vanmorgen allemaal wat minder gezellig … Ik moest nodig wassen, omdat ik gewoon niet gerekend had op zulk warm weer en geen zomerkleding meer had om aan te trekken. Vol goede moed vertrok ik al voor acht uur vanmorgen met de bak van de Chevy volgeladen met wasgoed, ‘dertergent'(wasmiddel) en kwartjes naar de wasserette hier op de camping. Ik parkeerde de Chevy heel Amerikaans bijna binnen daar en ging het trapje op met het idee eens even een paar trommels te vullen. Want ja, Hollands nauwkeurig gooi ik natuurlijk niet alles door elkaar en bij elkaar. Zwart en donkerblauw moet bij elkaar, dan moet er een trommeltje voor de vrolijke kleurtjes, een trommel voor de witte handdoeken en wat ondergoed en liefst nog even een aparte trommel voor de wat fijnere spulletjes. Enne … ja, die nieuwe spijkerbroek van Albert moet ook apart.

Helaas was ik niet de enige die vond dat er op zaterdag gewassen moest worden. Toen ik binnenkwam was er precies één trommel vrij. Ik gaf eigenlijk de moed al half op, gooide mijn broodnodige t-shirts in de ene vrije trommel en zag toen dat de trommel naast die van mij ook vrij was. Ik snel mijn handdoeken gepakt, maar daar werd ik me toch even op mijn vingers getikt door een tante die zei dat zij recht had op die lege trommel. Duh, ik was eerst, maar ja, zij vond dat we er elk maar een mochten. Een andere dame zei vriendelijk tegen mij dat haar drie trommels bijna klaar waren. Mooi! Daar wacht ik wel op. Ze vertelde me dat ze nog ongeveer 10 minuten moesten. Ik ben in die 10 minuten met de Chevy naar de winkel hier gereden en heb voor 10 dollar kwartjes gehaald, want zonder kwartjes geen was. Er moest maar liefst $ 1,75 per machine in. Tjonge, aan de westkust betaalde ik meestal maar $ 1,25. Het werd steeds heter in het washok, want ook vandaag was het weer warm, maar vooral vochtig. Dat vochtige, klamme weer voelt wel erg Hollands aan. De wasruimte was ook de toegang tot de douches en er werden diverse afwassen gedaan (wat volgens mij helemaal niet mag!) door jonge knullen die in een cabin zaten. Echt vrolijk werd ik niet van het geheel, maar het werd pas echt ellendig toen de was droog moest. Er zijn hier een paar honderd staanplaatsen op deze grote camping, maar er werken maar twee drogers! Dat wordt dus op elkaar wachten en na het wachten kwam de grootste ellende. Elk kwartier moest er een kwartje in de droger (ik had ze inmiddels alle twee in gebruik, iedereen was gevlucht) en die was werd maar niet droog. Met de knop op ‘high’ en na drie kwartier nog een klammige was, ben ik met de moed in de schoenen naar de camper gegaan. Na even flink stoom afgeblazen te hebben, letterlijk en figuurlijk, hebben we de klammige was hier en daar maar over bank en stoelen in de camper gehangen en aan een stokje in de doucheruimte. Droogt vanzelf vandaag.

Want wij gingen weer op pad. Ondanks het besluit van gisteren om niet naar Boston te gaan, hebben we vanmorgen besloten dat wél te doen. Cape Cod lijkt te saai in de herfst en Boston moet toch erg mooi zijn. En dat klopt! We zijn via de Interstates naar de stad gereden, want eerlijk is eerlijk, op de binnenwegen hier verdwalen we hopeloos. Na behoorlijk zoeken in de stad, vonden we eindelijk het centrum en het waterfront. We hebben de auto geparkeerd in een parkeergarage en hebben direct daar buiten kaartjes gekocht voor de City View Trolley. In 50 minuten tijd zijn we rondgetoerd en hebben we de hoogtepunten van Boston bekeken, met toelichting. Doug, onze chauffeur ratelde zo snel dat ik de helft gemist heb, maar vooruit, de essentie was duidelijk. Wat een mooie groene stad is Boston! Open, ruim, gezellig en mooi! We zijn niet uit de trolley gegaan, omdat het zo ontzettend druk was dat we ons plaatsje niet durfden afstaan. Ik had best een wandeling door Beacon Hill willen maken … Maar wie weet, ooit nog! Na de toer zijn we naar Quincy Market gegaan en ook op North Market hebben we nog gewandeld, winkeltjes gekeken en gegeten. Jawel, gegeten bij Cheers! Niet de originele Cheers van de film, want hoewel we wel de gevel hebben gezien die in de serie altijd zo mooi uitkomt, blijkt dat het interieur van de bar helemaal niet in Boston stond, maar in een filmstudio. Bij Quincy Market is Cheers nagebouwd (een beetje) en daar hebben we heerlijk op de patio gegeten. Voor Albert een burger met bleu cheese en voor mij een wrap met sla, tomaat en gerookte kalkoen. Daarbij allebei een diet coke in een grote Cheers-pul. Het leukste was wel het kijken naar alle voorbijgangers!

Tenslotte hebben we nog een wandeling langs de haven gemaakt. De havencruise die bij onze kaartjes hoorde, hebben we overgeslagen. De wachtrijen waren gigantisch en dit was vooral voor Albert allemaal al intensief genoeg. We hebben onze auto opgehaald en betaalden maar liefst $ 32,00 dollar voor een paar uurtjes parkeren. Tja, wie wat wil zien, moet betalen, dat is duidelijk.

Op de terugweg gingen we op zoek naar de Best Buy winkel die we langs de Interstate hebben gezien op de heenweg. Weer verdwaalden we en moesten we een heel stuk terug om weer op de goede weg te komen. We besluiten dat we het zat zijn! Al dat gezoek, de onlogische infrastructuur hier, het drukke verkeer, de snel opvolgende op- en afritten, het is op de kaart niet te doen! Dit kost zoveel tijd en verpest zoveel vakantieplezier, we gaan een navigatiesysteem kopen. Onze arme TomTom in Californië krijgt een broertje of zusje. Best Buy heeft ze wel, maar alleen de dure modellen en daar hebben wij geen zin in. We kopen er wel een versie van Microsoft Streets & Trips 2008, maar de tweede doos die we vragen, omdat we er ook voor Rob en Annie een zouden meebrengen, hebben ze niet. Komt goed hoor Rob, we zijn nog lang niet weg hier! Ook de oordopjes die ik zoek voor mijn MP3-speler hangen niet in het rek, Best Buy maakt een slechte beurt vandaag. Wij gaan naar Sears, een stukje verder bij dezelfde mall en vinden daar een Garmin Navigatiesysteem. We hebben hetzelfde ding al getest bij BB, maar die hadden hem dus alleen als demo, maar het beviel ons wel erg goed. Bij Sears gaat hij ook nog voor 50 dollar minder, dus wij nemen het ding mee. Ik vind de gewenste oordopjes ook nog en de verkoper bij Sears vertelt ons dat we bij Staples allerlei software kunnen vinden. Die onthouden we!

Ondertussen is mijn oog gevallen op een ander zaak: Catherines Plus Sizes. Ach, meestal is het niks, die grote maten hier, alles breed en kort, maar ik wil best even binnen snuffelen. Snuffelen?? Graaien, zeg maar! Ik word erg hebberig van deze winkel! Ze hebben hier allerlei dingen in mijn maat, het is niet truttig (nou ja, niet alles:-) en het is erg goedkoop voor Nederlandse begrippen. Binnen een kwartier staan we buiten met twee broeken (model zacht, comfortabel en vakantie) en maar liefst vijf top/shirts, samen voor 135 dollar. Dat is nog geen 100 euro voor 7 stuks! Jodelahitie!

Om het te vieren gaan we uit eten (zouden we anders ook wel gedaan hebben hoor, maar toch). We besluiten bij dezelfde mall wat te zoeken en zien Bugaboos Creek Steak House. Ach, ziet er wel goed uit en er staan veel auto’s, dus stappen we naar binnen. Dit was dé verrassing van vandaag. Wat een ontzettende leuke, originele, grappige tent is dit. Alles is gebaseerd op de Canadese Rockies en in stijl! Aan de muur hangen elandenkoppen, er hangt een gigantische Moose in het midden, er zijn rood-wit geblokte tafelkleden, heel veel foto’s en geinige dingen aan de muur en het zit er vol met gezinnen met jonge kinderen. Verrassend is de kwaliteit van het eten zeker. Met zulke jonge klanten verwacht je misschien geen perfecte steak, maar zowel Alberts T-bone als mijn Black Magic Steak waren subliem. Ingrid zou zeggen dat het biefstukken waren als deurmatten waar je mes gewoon doorheen viel. Zó lekker, echt waar. We hadden bij de biefstuk een salade en konden geen pap meer zeggen. We hebben dus geen dessert genomen, alleen een kop koffie. Daarna mocht Garmin ons de weg naar huis wijzen, wat hij prima deed.

Nog even de blaadjes, want morgen gaan we er écht heen:

Na een avondje foto’s Internet-klaar maken, bloggen, route voor morgen bekijken en alsnog een beker ijs wegwerken, is het nu weer kwart over tien. Albert ligt al plat en ik ga volgen. Welterusten!!

Voor foto’s, klik op onze fotograaf! Geen wachtwoord?

Vraag het aan!

Â

Klik voor de route van vandaag

met een huurauto naar Boston, mijlen niet bijgehouden,

parkeergeld 32 dollar, getankt 15 gallon, $ 44,35

Â

Rondhangdag

Â

Vanmorgen eindelijk eens lekker uitgerust opgestaan, na een goede nachtrust. OK, we waren wel weer rond kwart voor zeven uit bed, maar dat is wel lekker. Koffie, lekker achter de laptops hangen, yoghurtje, cinnamonrol als ontbijt, het leven is goed! Voor we het wisten was en half tien en vonden we het toch tijd worden om eens te kijken of we vandaag nog wat gingen doen. Het was weer heel warm en zo besloten we maar eens op zoek te gaan naar een huurauto. Ik heb gebeld met Enterprise en kon wel een auto krijgen, maar niet voor 2 uur vanmiddag. Zucht ….

Vooruit, dan nog maar een lekker boterhammetje met hamburger eten in de camper en rustig opmaken voor de rest van de dag. Om twee uur rijdt een jongedame in een zwarte Chevy Trailblazer voor bij het kantoor van KOA en nodigt ze ons uit mee te rijden naar Middleboro. Het is druk in de verhuur en we praten gezellig met een echtpaar uit Seattle wat ook gaat blaadjes kijken in New Hampshire en Vermont. Ze huren de 300C, zo’n zelfde als wij thuis hebben staan. Wij krijgen de Chevy mee. We rijden richting Plymouth om de Plimoth Plantation te gaan bezoeken, maar rijden een paar keer fout. Stress in de auto en voor mij hoeft die hele Plantation niet meer. We gaan er wel binnen, maar ondertussen is het dik vier uur en sluit het ding al weer bijna. We besluiten daar geen 21 dollar per persoon meer voor te betalen en rijden naar het centrum van Plymouth. Ook daar is het rustig en eigenlijk hebben we ook geen zin in die pier. We vinden de huizen erg mooi die we zien onderweg, maar willen nu gewoon lekker even shoppen en wat dingen halen die op de diverse verlanglijstjes staan. We rijden terug naar het Wal Mart Supercenter wat we net gepasseerd zijn. Bij binnenkomst zie ik dat er een kapsalon in zit en ik besluit direct te vragen of de kapster daar tijd heeft.

Mijn haar is onhandelbaar en er moet gewoon een stukje af. Ik had gehoopt het nog even te kunnen uitstellen, maar met dit warme weer is het net een plumpudding. De dame heeft meteen tijd, wast, knipt en fohnt voor $ 17,50 mijn haar en ik ben er helemaal blij mee! We shoppen nog een uurtje en rijden dan naar Taunton, waar we gisteren een Applebee’s zagen. We eten er heerlijk! Vooraf een schaal nacho’s met kaas, gehakt, guacomelo en nog meer lekkers, als hoofdgerecht nemen we allebei de combo van steak met baby back ribs en toe nog een heel lekker zoet geval met broodpudding en ijs of zo.

En nu zijn we net een uurtje terug op de camping, ik heb lekker gedoucht en mijn oogjes vallen weer toe. Maar ja, wat wil je, het is al kwart over negen!! Eerste werk morgenvroeg is wassen, ik kan nu als een echte Amerikaanse met de auto naar de laundry (wasserette). Daarna gaan we naar Cape Cod, het is ons veel te heet en te druk voor Boston morgen. We gaan de natuur in!

Voor foto’s, klik op onze fotograaf! Geen wachtwoord?

Vraag het aan!