Â
Verbazingwekkend hoe snel wij ’s morgens op pad zijn als we geen Internet hebben! Voor de trouwe bloglezers: onder dit verslag staat dus nog het verslag van gisteren, ook nieuw! Om half negen reden we van de camping in Randolph Center af. Het heeft stevig geregend vannacht, gelukkig voor de mensen hier, want overal wordt geklaagd over de verschrikkelijke droogte hier. Het was wel frisjes in bed, vannacht gaat er een Road Bear-dekbedje extra op. Ik heb weer hoofdpijn en mijn ogen branden. Niet prettig. We rijden via hele leuke kleine dorpen door Vermont naar de staat New York. Weer genieten we intens van de prachtige wegen, de Foliage die in de hoger gelegen Green Mountains zelfs al over zijn piek heen lijkt en de verscheidenheid aan huizen. Sommige huizen zijn zo super verzorgd en netjes, met mooie strakke grasvelden en leuke halloweenversieringen, anderen zijn vreselijk vervallen en rondom ligt veel rommel rond de deur. En dan heb je nog de kleine winkeltjes overal langs de weg, met vervallen uiterlijk, schijnbare slordigheid, maar o zo doordacht uitgestalde en opgehangen souvenirs en cadeautjes. Kleurrijk!
Na een pijnstiller, mijn bloeddrukpilletje (oeps, paar dagen vergeten, therapietrouw … Liset!) en even rust, zakt de hoofdpijn om niet meer terug te komen vandaag, gelukkig.
We kiezen ervoor om niet door de Adirondacks te rijden. Dit park moet geweldig mooi zijn, maar we hebben de laatste dagen al van heel veel natuur genoten en willen deze toch al zo lange rijdag niet nog langer maken. De Adirondacks waren wel oorspronkelijk de reden om deze kant op te gaan, maar uiteindelijk kies je ook voor de sfeer van de dag en voor wat op dat moment belangrijk is. Belangrijk is voor ons nu juist het rijden door die kleine gemeenschappen, zien hoe mensen hier leven, genieten van de dagelijkse maar ook zo ondagelijkse dingen. Dat Amerikaanse platteland blijft ons boeien en vandaag krijgen we er weer heel veel van te zien. Garmin stuurt ons overal door, ook door wat kleinere stadjes, over bruggen, langs rivieren. Super! We rijden van Vermont de staat New York in en het is alsof je een compleet ander land in rijdt! Lady Bird Johnson had hier duidelijk geen invloed genoeg, want de reclameborden schreeuwen ons weer vrolijk tegemoet. We moeten er hartelijk om lachen. Vermont is duidelijk de natuurstaat, New York is weer meer Amerika zoals wij dat kennen. Van de hoge skigebieden in de Green Mountains naar een heel ander landschap, maar zeker zo interessant. Al snel staan we te wachten bij een wegversmalling wegens onderhoud en we staan achter een wagen met hout. Er blijken twee ‘wide loads’ door te moeten en wij genieten van de grote two-pipers die erachter aan komen. Foto-serietje is zo gemaakt natuurlijk.
Bij Saratoga Springs zien we ineens iets wat we al vanaf voor Boston gemist hebben: Denny’s!! We juichen bijna allebei en twijfelen geen moment. Ons ontbijt bestond uit zo’n klein bekertje light vruchtenyoghurt en een echt American Breakfast wil er best in! Ik droom al vanaf het moment dat ik de tickets boekte van een Fabulous French Toast Platter en ja, hij was heerlijk! Albert kiest voor iets met cheese-steak en hashbrowns. Goh, dat is toch weer echt genieten.
Na dit ontbijt c.q. lunch gaan we verder en we rijden een stuk binnendoor nog en gaan bij Jamestown verder over de Interstate, omdat we anders helemaal nooit meer op bestemming zullen komen. Onze Garmin is ingesteld op Central Square, een half uurtje voor de campground. Daar zit een Walmart Supercenter waar we de nodige voorraad voor de komende dagen weer willen inslaan. Mexico staat niet bekend om zijn grote hoeveelheid restaurants geloof ik. We tanken nog onderweg, doen onze boodschappen en zijn rond half vier op Yogi Bear’s Jellystone Camp Resort. We checken in in de gigantische store en kijken onze ogen uit. Er zit zelfs een snackbar in! We vragen de dame of we dichtbij de laundry mogen, want ik heb weer een berg was en heb weinig zin om daar de hele camping mee over te sjouwen. Op onze vraag of er WIFI is, antwoordt ze dat dat er alleen in het gebouw is waar de winkel en het kantoor in zitten. Bálen! We hebben nogal wat in te halen, willen bloggen, foto’s uploaden en gewoon lekker online kunnen klooien, zeker als we twee dagen hier zitten. Maar toch, het is hier zo lekker rustig en zo’n mooie camping, we willen niet weg.
De eigenaar (of zo) brengt ons met zijn golfkarretje naar onze plek, die recht achter het hoofdgebouw zit. We hebben wat problemen met de lengte van de waterslang en de stroomkabel en als we nog verder naar achteren rijden, hangt de hele camper achterover. We zetten het ding iets terug, gooien blokken onder de achterwielen en het moet maar zo. Onze buurman komt zich netjes voorstellen, aardige man. Natuurlijk proberen we of we toch toevallig niet genoeg signaal kunnen vangen voor het Internet. Et voila, we hebben al uren in de camper prima verbinding! Het leven is goed! Zo goed dat we na onze Denny’s lunch geen zin meer hebben in diner. We hebben heerlijke kaasjes gekocht in Taftsville Country Store, een doos crackertjes over van Billings Farm en heerlijk ijs ingeslagen bij Wal*Mart. Wat wil een mens nog meer???
Petra, je hebt gelijk, er is hier niet zoveel, maar de omgeving is mooi en deze camping is heerlijk. Waar wij op hopen is dat we morgen zalmen in de rivier zullen zien hier!
Voor foto’s, klik op onze fotograaf! Geen wachtwoord?
Vraag het aan!
Â
Klik voor de route van vandaag:
Gereden mijlen: 284
Casa Dos Palmeras 