Van Amsterdam naar Newark

Â

Hallo allemaal, vanuit een zonovergoten en zeer aangenaam Newark, New Jersey. We hebben een prima vlucht gehad, met nogal wat turbulentie, maar niet genoeg om het eng te maken. Gewoon af en toe opletten of de koffie in de kopjes bleef, verder niets bijzonders. De nieuwe Airbus 330-200 is een prachtig toestel met een prima World Business Class.

Vanmorgen om kwart over 5 ging de wekker en om 6 uur zaten we samen in onze Chrysler 300C (hoe Amerikaans!). Niemand wakker gemaakt, gewoon lekker gisterenavond al afscheid genomen van de paarden en de kinderen. We hebben geen momentje file gehad en om half acht stond de auto op Lang Parkeren, stond ik al een tijdje met de bagage in de vertrekhal en sloot Albert mee aan bij de bagage-afgifte. Ook daar geen wachtrij, we konden zo doorlopen. In de business-classlounge midden op Schiphol was het ongeloofelijk druk, er stond een bordje ‘full’ met een verwijzing naar de lounge op de F-pier. Wij daar maar heen en lekker op het gemakje een ontbijtje genuttigd, heerlijk vers fruit en yoghurt erbij!

We konden daarna een flinke wandeling maken, want van F naar D47 is ongeveer heel Schiphol over, maar dat mocht de pret niet drukken, we waren fit genoeg op de vroege morgen. Onderweg hebben we nog een heel speciaal ‘Albert-en-Monique-presentje’ gekocht voor Petra in Vienna. En nee, we verklappen niks, maar wisten wel heel precies wat we wilden al voor we van huis gingen!

Het boarden ging allemaal niet zo vlot, de security was laat en uiteindelijk vertrok ons toestel ook pas om 10.45 uur in plaats van om 10.20 uur. Onderweg was het zoals altijd: beetje muziek luisteren, een beetje film kijken, stukje Mr. Beans Holiday, een luisterboek luisteren en vooral ook heerlijk dutten! Het was een super ontspannen vlucht. Het diner wordt tegenwoordig elke maand door een ander toprestaurant verzorgd voor de business class. Ons diner was gemaakt door de kok van De Jonge Dikkert in Amstelveen. We kregen vooraf een geitenkaasje met artisjokken en zongedroogde kerstomaatjes in een basilicovinaigrette. Daarbij een frisse salade en een broodje en als hoofdgerecht was er keus uit lam uit de Beemster, boerderijhen of tilapilafilet. Wij zijn altijd voorzichtig met alles wat uit de Beemster komt en vis hoort te zwemmen, dus gingen we voor de kip. Heerlijk, met kastanjechampignons, jus van truffels en haricoverts met knolselderij en zoete aardappel. Het dessert was een stukje ijs met chocolade, fruit of een kaasplankje. Albert ging zoals altijd voor de kaas, ik nam het ijs.

Geloven jullie me als ik zeg dat we een paar uur later nog een heerlijk maaltje kregen? Toch is het zo. Er heeft eens iemand op het AA-forum gezegd dat het hem geen bal interesseert wat ander eten op reis en dat dat niet in een reisverslag hoort. Die persoon kan vandaag afhaken, want ik schrijf daar dagelijks over! Ons laatste maaltijd aan boord was een voorgerechtje van twee kleine hapjes met ei, kruidenkaas en een champignonnetje en nog iets met vis, als hoofdgerecht een mini-pizza van drie soorten kaas (Albert) of gerookt vlees (Monique) en als dessert koffiebavarois met sinaasappel en slagroom. Voila! Het was geweldig.

Op Newark liep het als een zonnetje. Een akelig lang eind lopen naar immigrations, maar gelukkig hadden we priority en waren we als een van de eersten bij de koffers. Al voor ik het karretje had, had Albert alle drie de koffers van de band en konden we ook weer zonder enig commentaar, hup, zo door de douane. En toen werd het even zoeken naar de hotelshuttles. Met de gratis Airtrain reden we naar P4, waar we met de courtesey-telefoons belden naar het Hilton en waar na een kwartiertje onze shuttle kwam. Heerlijk zitten wachten in het zonnetje! Het leven is goed, of niet?

Zojuist heb ik gedoucht, Albert ligt even op bed te rusten, want ja, De Hoogstraat leest mee, toch? En als grote verrassing kregen we net een telefoontje hier van Road Bear, de camperverhuurder. We hadden gisteren gebeld en gevraagd om een vroege ophaaldienst, maar nee, dat kon pas na 12 uur. Jammer, want zo is je halve vakantiedag weg en we willen zeker drie uur rijden om uit de drukte van New York weg te zijn en ook nog alle boodschappen doen. En dan gaat dus de telefoon, kijk je raar, want je verwacht wel je mobiele toestel, maar de hoteltelefoon? Ik nam voorzichtig op en de dame aan de andere kant vroeg naar ‘Mrs. Times’. Nou, dat ben ik wel zo’n beetje! Morgenochtend, 9 uur!! Yes, dat is een meevaller. We zijn blij.

En nu is het bij jullie al dik 9 uur geweest en hier pas 3 uur in de middag. We gaan zo eens een kop koffie drinken beneden of zo. Het is nog lang voor het ook hier een beetje bedtijd is ….