Â
Oeps, eigenlijk sliepen we te lang uit …. We waren pas rond negen uur uit bed en wilden nog van alles. Foto’s uploaden, blogs schrijven, forums lezen en alles wat nog in te halen viel. Maar ja, we hebben vakantie, dus maken we ons niet druk en doen we wat we doen willen. Zodoende vertrekken we pas tegen elf uur richting Shenendoah National Park. Het is anderhalf uur rijden naar Front Royal waar de ingang van het park zich bevindt. Het gaat een stuk vlotter die kan op dan de avond ervoor, toen we dik in de file stonden naar Petra en Rick. Ook nu komen we weer langs hun woonplaats Vienna. Petra heeft ons een restaurant in Front Royal geadviseerd voor de lunch, op aanraden van een vriendin. Ik kon het op Internet niet vinden, Garmin kent het ook niet, dus gaan we tanken en ik vraag bij het benzinestation naar ‘A time to remember’. Maar nee, ze kennen het niet en ook het telefoonboek biedt geen uitkomst. Het meisje adviseert ons een ander restaurant, maar gezien de tijd, besluiten we gewoon een hotdag, een stukje kaas en koek met twee diet-cokes mee te nemen in de auto. Tjonge, nog meer zooi. Ik weet weer waarom ik een camper zo fijn vind, ik bouw me helemaal in in zo’n auto. Bij de ingang van het park kopen we een America The Beautiful Pass. Deze geeft ons een jaar lang toegang tot alle Nationale Parken en nog meer, voor 80 dollar. Onze vorige pas is twee vakanties lang meegegaan omdat de twee vakantie binnen een jaar viel en dit gaat ons nu weer lukken. De pas is geldig tot eind oktober 2008 en dan zijn we allang weer terug van onze volgende reis. En op de planning voor die reis staan nogal wat parken, die pas levert zin geld dus dik op en je betaalt zo mee aan het onderhoud van het park, prachtig systeem.
Ik krijg nog meer papierhandel, waaronder de route door het park en zit dus helemaal tussen de flesjes cola, camera’s, RandMcNally, parkinformatie en mijn eigen tas ingebouwd. Daar komt bij dat ik de pest begin te krijgen aan deze auto. Net als bij de vorige Chevrolet Trailblazer in Boston zit de gordel niet aan de zijkant van de auto vast, maar aan de bovenkant van de stoel. Zodra je je op de passagiersplek hebt vastgezet, blokkeert dat ding en zit je gevangen in een gordel die je helemaal vastsnoert én bij mij door mijn gezicht heen loopt. Ik ben mijn gordelklem vergeten en dat levert me dus heel veel ergernis op. De stoelen van die auto zijn hard en ik weet het zeker: voor ons geen Trailblazer meer. Ook Albert vindt het een grote tegenvaller na die fijne Saturn Outlook in Lancaster.
Het park is prachtig! Er begint al wat Foliage te komen, hoewel natuurlijk veel minder dat wat wij eerder al gezien hebben, maar het is wel heel mooi. Er zijn heel veel uitzichtpunten waarbij je links en rechts het dal in kan kijken. Skyline Drive is een grote lange slingerweg over de bovenkant van de bergen van Shenendoah en aan weerskanten kan je het dal inkijken. Het is wel mistig beneden, dus je ziet alles door een nevel heen, maar dat maakt het ook wel heel bijzonder. We rijden een deel van het park, want het hele park is 109 mijl lang. Halverwege zien we een hertje aan de kant van de weg. Ik stop heel voorzichtig en Albert stapt uit om een paar foto’s te maken. Er stoppen nog meer auto’s en het diertje is onverstoorbaar. Het kijkt niet op of om en staat lekker te grazen langs de kant van de weg.
Bij de tweede Entrance die we tegen komen, verlaten wij het park. We rijden richting Luray en bij Elkton schieten we eerst de McDonalds in. We moeten allebei heel nodig plassen en tja, geen camper met wc-tje:-). We nemen een milkshake mee in de auto en zetten de Garmin op vermijd snelwegen, richting de andere kant van het park. We slingeren door de prachtigste kleine weggetjes, met veel boederijtjes, heel veel koeien, veel huizen met oude auto’s voor de deur … O o, zo’n klein oud pickupje uit de jaren ’60 of zo, wat zouden wat dat graag op de kop tikken en laten verschepen. Geweldig zijn ze! Tot onze verbazing zien we onderweg nog boeren hooien, tja, het is wel half oktober, maar het is ook dik 25 graden hier, dus waarom eigenlijk niet? Regen hebben ze al in geen tijden echt gehad.
We rijden door Luray en rijden weer het park in, deze keer gaan we onder de Skyline Drive door om aan de andere kant van de berg met een noodgang af te dalen. Tjonge, dat gaat hard naar beneden hier.
We rijden door het kleine dorpje Washington, VA, waar volgens mij alleen maar kunstgaleries bestaan, mooi, maar snel gezien. Onze bedoeling was om via Great Falls naar ‘huis’ te rijden, maar voor Washington DC knallen we al weer dik in de files. Het wordt donker, dus we zetten Great Falls uit ons hoofd. We hebben vele uren gereden vandaag en de vermoeidheid slaat bij ons allebei genadeloos toe. Albert baalt van de file en heeft het gehad, ik baal vooral van de rug en die k*tauto! We rijden naar het Holiday Inn waar we gisteren de auto opgehaald hebben en eten daar in het Moose Creek Steak House een prima New York Sirloin met verse mais en een gepofte aardappel. We maken gebruik van hun saladebar en hebben geen ruimte meer voor dessert. Om acht uur zijn we terug in onze hut op wielen en hebben we het ook eigenlijk wel gehad voor vandaag. Albert ziet er vreselijk tegenop om met openbaar vervoer naar DC te gaan. Heen is niet erg, maar terug, als je moe bent en er echt door zit, moet je wachten op metro, op bus, brrr. We spreken af terug een taxi te nemen indien nodig, maar ik waag er toch nog maar even een berichtje aan Petra aan. Zij mailt terug dat we prima bij Union Station kunnen parkeren en vandaaruit een toerbus kunnen nemen door de stad. We besluiten niet te vroeg te gaan en onze rust te nemen. Liever nog een toer bij ‘lichtjes’ vanavond, dan weer in het drukke verkeer rond de spits terug te moeten. En van ’s morgens vroeg tot laat in de avond in de stad is toch geen haalbare kaart. We zitten dus nu nog lekker in de hut en gaan ons zo eens opmaken voor Washington DC!
N.B.: het kan even duren voor de foto’s van gisteren online staan, het Internet hier is niet om over naar huis te schrijven en mijn upload breekt telkens af.
Voor foto’s, klik op onze fotograaf! Geen wachtwoord?
Vraag het aan!
Â
Klik voor de route van vandaag:
Gereden mijlen: 286
Â
Â
Casa Dos Palmeras 