Trading Post

Â

Wat een leuke dag was het weer! Na een frisse, natte nacht bleef het vandaag wonderwel droog. De eerste regen is net (het is nu half tien in de avond) gevallen. Maar koud was het wel. We hebben vanmorgen heerlijk rustig aan gedaan en in de camper uitgebreid ontbeten. Daarna zijn we naar het kantoor hier gegaan om eens te kijken of we vandaag een ander plaatsje konden krijgen. De dame, die er gisteren niet was, moest eerst even bijgepraat worden over hoe het nou mogelijk was dat wij met die gigantische bak op een tentplaatsje terecht gekomen waren, maar toen kwam het ook goed. Wij mochten naar site nummer 16. We vertelden haar dat dat prima was, maar dat we eerst lekker gingen toeren en vanmiddag wel terug zouden komen.

Mooi, wij dus een rondje over de camping gemaakt, bij site 16 gekeken en daar kregen we onze twijfels. Er stond een grote fifth-wheel, zo’n gigantische caravan die je aanpikt in de achterbak van een pickup. Geen pickup te zien en het was al bijna uitchecktijd. Daarbij kwam nog dat er een flinke stapel hout onder de voorkant van die trailer lag, dus het zag er niet naar uit dat ding zo weg zou zijn.

Wij besloten maar gewoon weg te rijden en vanmiddag verder te kijken. We reden langs een flinke rij campers die hier stonden te wachten om hun tanks te kunnen legen bij het dumpstation. Leuk om die verschillen te zien. De een rijdt met een grote luxe 40-voeter (zo’n echte grote touringcar), de ander doet het met een vouwwagen of met een omgebouwde bus. Maar genieten doet iedereen hier volgens mij. Op deze KOA waren trouwens ook behoorlijk wat cabins bezet, van die houten blokhutten waar bedden en kookgerei in zitten. Leuke oplossing als je wilt kamperen en niet in een tentje wilt slapen.

Wij zijn scenic gaan touren. We zijn er inmiddels wel achter dat je hier in deze streken best wel restaurants hebt, maar niet zoals aan de andere kant van het land om de haverklap een grote keten vindt. Parkeerplaatsen zijn zeer schaars en met die grote bak van ons kan je vaak niet terecht. Argument voor de autoliefhebbers die graag uit eten gaan. Maar vooruit, wij zijn camperenthousiasten en dan moet je hier dus zorgen dat je eten aan boord hebt voor een paar dagen. Uit onze informatie bleek dat er een flinke supermarkt moet zitten in Littleton, zo’n 30 mijl verderop. Ja, ze kijken hier niet op een kilometertje en wij ook niet, want waar je ook rijdt, is het prachtig. We rijden over de Interstate naar Littleton en passeren de mooiste vergezichten. Dat is het voordeel van de Interstate, je kijkt een goed eind van je af. Je ziet dat op de hoger gelegen gedeelten de Foliage duidelijk al verder is. Minder groen en meer grijs van kale bomen tussen de lappendeken. Bij Littleton kopen we levensmiddelen in bij Shaws, waar ik aan de kassa alleen maar hoef te melden dat we uit Europa komen om klantenkorting te krijgen, leuk! Zo kregen we eerder deze week in Boston al studentenkaartjes voor de rondtour, ook omdat we van ver kwamen. Mensen zijn dat hier duidelijk niet zo gewend en stellen het zeer op prijs! Naast eten voor de komende dagen koop ik een paar doosjes Tylenol, een voor overdag en een speciaal voor ’s nachts. Naast pijnstillend werkt die laatste ook nog mee aan een goede nachtrust. Ik heb hoofdpijn en wil er vanaf, ik heb vakantie!

Jullie zullen het niet geloven en ik wist het ook écht niet hoor, maar laat er nou naast Shaws ook een Wal*Mart zitten!! Echt waar! En ja, ik had veel mee, maar sokken, oeps, net toch wat te weinig. Dus moést ik even de Wal*Mart binnen. Ik heb alleen nog steeds geen Crocs, dus steek ik mijn voeten met sokken en al in mijn Wolky teenslippers hier in de camper.

Na al het gewinkel wilden we eten bij Applebee’s, we zagen het zo liggen. Te voet was niet te doen, dan moet je echt levensmoe zijn, zoveel wegen moesten we oversteken. En uit de verte zagen we al wel dat daar met een camper geen parkeren aan gemaakt was. We besloten onze route te vervolgen en onderweg wat te zoeken.

Nou, dus niet, we reden door de meest charmante kleine dorpjes, met soms schattige huisjes, soms ook veel vervallen ‘meuk’, maar altijd weer zo leuk om te zien! De natuur was weer overweldigend mooi en uiteindelijk belandden we op een uitzichtpunt bij een mooi meer. Daar hebben we ons kamp opgeslagen en lekker uit onze eigen koelkast gegeten. Vers French bread met gerookte zalm op een Philadelphia smeerkaasje, daar kan geen restaurant tegen op! Albert is niet zo visserig, maar Hollandse kaas, gesneden met een originele Heerlijkheid Mariënwaerdt-kaasschaaf doet het ook in New Hampshire prima!

Na deze stop zijn we naar Lincoln gereden voor Clark’s Trading Post. Een tourist-trap eerste klas natuurlijk, met veel show en op zich weinig bijzonders, maar het was best even leuk. Voor 15 dollar mochten we met het treintje mee, wat door een Covered Bridge (overdekte houten brug) reed en achter de brug kwamen we terecht in het territorium van Wolfman. Nou, dat hebben we geweten hoor. Deze woesteling wil niemand in zijn gebied hebben en schreeuwt, roept, knalt met zijn geweer en schiet zijn kanon af om de trein te verjagen. Ondertussen roept hij wel dat hij wel een huishoudster kan gebruiken. De kinderen in de trein vonden het geweldig! En wij eigenlijk ook wel;-) Na dit spannende (ahum) half uur hebben we nog even rondgekeken daar en vooral het museum met de oude auto’s en brandweerwagens was erg leuk! Ook de verzameling oude gebruiksmaterialen was heel uitgebreid en super om te zien. Gelukkig misten we de show met afgerichte beren. Of ik daar nou zo achter kan staan? Ik denk het niet, ik zie die dieren liever in hun natuurlijke omgeving, al hebben we dat geluk nog nooit gehad. Deze dieren zaten in betonnen putten, met een hok en een zwembad. Dat het nog mag, in deze tijd …

Het was uiteindelijk bijna vijf uur voor we terug kwamen op de camping en bij aankomst zagen we al dat de trailer op plaats 16 er nog stond. We zijn maar gelijk naar kantoor gegaan, waar dezelfde dame van vanmorgen nog was. Zij keek in haar computer en zei dat die mensen toch echt vanmorgen voor 11 uur weg hadden gemoeten. Tja, niet mijn probleem, ik wil gewoon een ander plekje. We krijgen site nummer 17 en parkeren naast de overtreders. Die zijn op hun gemakje aan het opruimen en laden de grote voorraad hout achter in de pickup. Ze zijn met twee auto’s en na een half uurtje vertrekken ze. Die hebben er duidelijk nog een dagje aangeplakt. Wij staan prima, het is hier heerlijk rustig, de hele meute is vertrokken en er staan vooral nog caravans zonder auto’s erbij. De tafels met kleedjes staan gewoon onder luifels, fietsen staan buiten en het is duidelijk dat ze hier niet bang zijn dat er iets gestolen wordt. Mooi land, Amerika!

Vanavond wilden we niet koken en hebben we ongeveer een kwartier nodig gehad om de oven aan te krijgen, maar toen dat eenmaal gelukt was, kwam er een heerlijke pizza uit. Gemak dient de mens. Albert en ik zijn druk bezig geweest om onze Hyves-pagina’s te maken, want ja, als mevrouw Hekkie je uitnodigt, dan zeg je toch geen nee??

Voor foto’s, klik op onze fotograaf! Geen wachtwoord?

Vraag het aan!

Â

Klik voor de route van vandaag:

Gereden mijlen: 117

Witte bergen – reacties

We zitten hier in de White Mountains. Bij het opstaan vanmorgen wisten we meteen waarom! Het heeft vannacht ontzettend geregend en al dat vocht moet blijkbaar weer omhoog, want de bergen zitten dicht in de mist. Tussen die witte mist door, zie je de prachtige lappendeken van kleurtjes. Mooi!

We zijn net wakker en lezen de reacties op onze blogs. Het blijft leuk elke morgen om die te lezen. Voor Inge en Eef natuurlijk een fijne vakantie, maar jullie zullen al wel weg zijn. Dutchie, leuk dat ook jij in zo’n huis woont en ja Petra, wat voor jullie gewoon is, is voor ons een beetje ‘zoals we zien op televisie’. Mooi dat de Red Sox gewonnen hebben! We hebben heel wat Red Sox-shirtjes en petjes gezien de laatste dagen.

Maar even wat anders: het resultaat van een revalidatie! Albert werd niet boos toen we geen plekkie hadden, hij dreigde niet nooooiiiiiitttt meer op een KOA te komen, hij ging niet staan tieren in het Nederlands tegen mij in de verwachting dat ik dat dan wel even tegen die lieve mevrouw in een geel shirtje (dat hebben ze op alle KOA’s) zou doen. Welnee, Albert dacht wijselijk: mijn meisje maakt de fout, mijn meisje lost dat vast ook weer prima op. Laat ik hier maar niet in de weg gaan staan, ik ga rustig even buiten wachten. Zó kan een mens veranderen in drie maanden Hoogstraat, chapeau voor Fred, Miriam, Elly en weet ik wie daar nog meer! Het verbaasde me zo zeer dat ik er zelfs een foto van gemaakt heb, daar op die porch in zijn schommelstoel.