Â
Het was vroeg dag vandaag. Om half acht reden we met koffie voor in de auto de camping af. We hebben alleen nog even het vuil in de vuilnisbakken gegooid, de rest komt wel in Pennsylvania. We hebben een lange rijdag gepland, noem het maar de grote Noord-Zuid verplaatsing. Het regent nog steeds in Mexico en voor een dagje is dat niet erg, maar we hopen elders op beter weer.
In het dorpje is het enorm druk rond de school, de schoolbussen rijden af en aan. Het is een prachtig gezicht, die karakteristieke gele bussen die van alle kanten aan komen. De kinderen beginnen hier vroeg, het is nog geen kwart voor acht! Wij rijden naar de snelweg richting Syracuse en slingeren op aanwijzingen van Garmin langs allerlei op- en afritten. Upstate New York is mooi, bosrijk en ook hier is de Foliage bezig. Nog niet zo sterk als in het noorden, waar wij vandaan komen, maar toch, het is mooi. Het heuvelachtige spreekt ons heel erg aan. Op een gegeven moment zie ik de afslag naar Ithaca, waar Annemiek van het forum woont. Toch leuk dat we daar zo dicht bij zijn, de Finger Lakes, haar gebied, moeten erg mooi zijn, maar het blijft keuzes maken op zo’n reis.
Onderweg dromen we weg en praten we over ‘ooit’. ‘Ooit’ willen we een maand of zes in dit prachtige land rondtrekken, met een eigen motorhome met auto erachter of wellicht juist andersom, in een pickup met een grote fifthwheel erachter. Hoe dat allemaal verzekeringstechnisch zou moeten, weten we niet, maar er moeten mogelijkheden zijn, daar zijn we van overtuigd. Het lijkt ons geweldig om veel rustiger hier rond te kunnen toeren. Als we een tijdje rijden, verschijnt er een SMS-berichtje op Alberts telefoon. Goed nieuws: Peet is geslaagd voor zijn Proeve Van Bekwaamheid. Hij moest op zijn stagebedrijf de hele week de boerderij runnen alsof het zijn eigen bedrijf was. Dinsdag ging het mis, er stond een koe op zijn voet en hij was stevig gekneusd, er is een nagel van zijn grote teen en hij kon hinkend verder. Bij de huisartsenpost constateerden ze geen verdere schade, gelukkig. Peet had op zijn beurt weer een keer geluk, dat hij op zijn stagebedrijf veel personeel kon aansturen en dus het melken en voeren kon uitbesteden. Hij heeft zelf deze week veel mee op de tractor gezeten om 60 hectare grond klaar te maken om in te zaaien. Al dit grasland moet klaar liggen voor de WK Vierspannen 2008 op ‘ons’ landgoed’. Het is wat met onze kids, Esmee is thuis met voorhoofdsholte-ontsteking. Ze zijn nooit ziek en nu wij weg zijn moeten er twee naar de dokter! Saskia is zondag jarig, ze wordt 25 jaar (kaartjes zeer welkom op saskia@nieuwenoord.nl of nog leuker: Parkweg 69 in Beesd!).
Het weer blijft ondertussen miezerig, maar als we de staatsgrens met Pennsylvania oversteken, breekt de zon voorzichtig door. Een uurtje later rijden we met zonnebrillen op. Voor het eerst deze reis stap ik (behalve voor een metertje voor- of achteruit bij het aankoppelen op campings) achter het stuur van onze grote SRV-wagen. Het wordt een heel avontuur, want op de ongeveer 50 mijl dat ik rijd, vallen we van de ene ‘roadwork’ in de andere en is het stevig bochtenwerk met daarbij ook nog veel op en neer over de heuvels. Af en toe geeft Albert wat aanwijzingen en na een mijl of 10 krijg ik er echt lol in. Ik stuur het gevaarte door een grote tunnel terwijl de grote two-pipers me in halen. Man, man, wat is het toch gaaf, dat rijden in zo’n groot ding en dan nog voorbijgeblazen worden door die grote jongens. Ik voel me echt een trucker!
Pennsylvania brengt voor het eerst deze reis echte landbouw in beeld. Leuk! Wij zijn ‘boerenmensen’ in hart en ziel en houden van het platteland. We zien veel maïs, maar ook druiven voor de wijn en hier en daar wat percelen graan. Bij de boerderijen staan hoge torensilo’s, die zie je in Nederland eigenlijk helemaal niet. In die silo’s zit kuilgras of hooi voor de koeien, het systeem is er hier nooit in gekomen. We rijden een stukje de snelweg af, door het plaatsje Ephrata en we vinden het zo mooi hier. Er zijn winkeltjes met Amish-handwerken en Albert ziet een boer met drie muildieren heuvelop het land eggen.
We hebben spijt dat we hier maar een nacht geboekt hebben en besluiten op de camping te vragen of er tot maandag plaats is, mits de camping er een beetje leuk uit ziet. Rond half twee rijden we Lancaster in en we merken dat de camping aan een hele grote drukke weg zit. Er zitten restaurants, een grote Tanger Outlet, veel hotels en wij zitten precies naast het pretpark Dutch Wonderland. Maar wonderlijk genoeg ligt de camping achter het pretparkje en merk je hier weinig van de drukte.
Er is een hele gezellige ontvangst en we vragen direct of we het weekend kunnen blijven staan. Dat blijkt lastig, de camping is bijna tot de laatste plek volgeboekt. Er wordt geschoven in het schema en uiteindelijk lukt het de dames om een plek voor drie nachten achter elkaar vrij te maken voor ons. De jongste van de twee zegt meteen dat dat echt de allerlaatste boeking is voor dit weekend, alle gaatjes zijn gevuld! Hebben wij even geluk!
Albert tankt propaan, want met de verwarming regelmatig aan, vaak zelf koken en altijd in de camper douchen, gaat het hard met het gas. Ik moet er niet aan denken om met de toch koude nacht- en ochtendtemperaturen met mijn toilettasje en handdoek over de camping te moeten om te douchen. We genieten volop van deze ruime, luxe camper.
We zoeken ons plekje op en zijn super tevreden. We staan helemaal aan de voorkant van de camping en hebben dus een heel vrij grasveld voor onze neus. De campers staan hier in rijen opgesteld, achter elkaar in plaats van naast elkaar, erg handig. Wij wandelen de camping af en op een minuut of tien lopen zit een Texas Roadhouse, waar we eens een lekkere steak willen eten. Helaas, het is pas drie uur en dit restaurant gaat pas om vier uur open. Wij vallen inmiddels bijna van ons stokje van de honger, dus gaan we naar Applebee’s. Ik geniet weer van de fantastisch lekkere baby back Ribs, Albert gaat voor de steak en samen eten we als appetizer lekkere honey boneless buffalowings.
Terug op de camping ga ik foto’s bewerken en wat internetten, Albert hangt lekker op de bank TV te kijken, tot hij ineens opspringt. Hij hoort belletjes en voor we het weten staat hier recht voor onze deur een Amish buggy! Ervoor staat er nog een en ik pak gauw mijn camera. Ik weet dat ze dat niet op prijs stellen, maar ik maak de foto’s vanuit de camper, ik hoop dat ze het niet merken, maar dit is te leuk om te laten gaan. Even later komen ze langs de andere kant weer langs en ik ga gewapend met mijn portemonnee naar ze toe. Ze verkopen brood, allerlei soorten taarten, koek, eieren en nog wat meer dingen. Ik koop appeltaart, bruin brood en eieren en knuffel nog even met het magere paard. Wat een ervaring.
Nu is het inmiddels donker hier, ik hoor dat onze blog niet bereikbaar is, evenals de website. Ja ja, vanuit Nederland krijgen we snel bericht hoor! Het was een lange, lange dag, maar wel een hele bijzonder leuke dag weer. Wat is het oosten van dit land toch mooi!
Voor foto’s, klik op onze fotograaf! Geen wachtwoord?
Vraag het aan!
Â
Klik voor de route van vandaag:
Gereden mijlen: 310
Casa Dos Palmeras 