Nienke en haar veulentjes

Even terug in de tijd. In 2000 kwamen Albert en ik samen en al snel trokken hij en Saskia bij ons in. En bij ons stonden ook vier lege paardenboxen, waar tot net voor wij elkaar leerden kennen nog wel paarden van mijn vader in gestaan hadden. Hij had ze verkocht omdat hij wel besefte met zijn gezondheid nooit meer aan mennen toe te komen.

Albert kocht Turbo, een hengstveulentje van vier maanden, pril van zijn moeder af. Wat moet je er mee??? Daar stond dat kleine hummeltje helemaal alleen in zo’n grote box en de volgende dag kochten we Nienke. Nienke was toen ruim 2 jaar, drachtig van haar eerste veulen en een geweldig lieve merrie.

In 2001 kwam Janssen erbij, een jaar later Levi en nog een jaar later Whisper. Turbo voedde Whisper op, Nienke had het druk met haar veulentjes, want na veulentje Rinske, kwam Stijn en nog later ook Bouke. In 2004 hebben we Turbo naar een leuke dame in Limburg verkocht en Nienke ging naar Kedichem. Nienke’s nieuwe baasje werd Annemarie, ze kreeg Nienke voor haar vijfde verjaardag! Nienke leerde al snel hoe ze met Annemarie op haar rug moest rondrijden, ze ging voor het karretje en ze kreeg vorig jaar veulentje Floortje.

Vandaag kreeg ik een berichtje van Hermione, een goede vriendin van Annemarie’s moeder Petra. Nienke en Annemarie zijn gisteren clubkampioen geworden en doen het heel goed bij de Bixie-wedstrijden. En Nienke heeft weer een veulentje: Noortje! Noortje is een prachtig bont merrieveulentje, Annemieks zusje Ellemieke van 3 jaar jong sjouwt de hele dag met Noortje rond. Zo leuk, dat een pony zo goed terecht komt!! Zie boven de foto’s van Noortje en Nienke.

De blaadjes kleuren …

Het ziet er gunstig uit voor ons! Volgend weekend zitten wij in New Hampshire (ongeveer in het midden) en het lijkt erop dat we daar en in Vermont weleens de Peak mee kunnen gaan maken. In Massachusetts gaat het deze week aardig richting moderatore denk ik. En als in het Noorden de piek voorbij is, gaan wij naar het zuiden ….

Mooi, mooi, mooi man!!

Â

Het is donderdagavond, tien uur, Albert is bezig met het maken van wat fotovoorstellingen en heeft op de achtergrond een selectie Nederlandstalige feestmuziek staan. En zo luisteren we nu naar Mooi Man, de oude hit van Mannenkoor Karrenspoor. Ik zie mijn kinderen nog dansen, van die echte boerenhummeltjes die dat liedje natuurlijk helemaal geweldig vonden, want ze groeiden natuurlijk op tussen de koeien en de trekkers. Inmiddels zijn we jaren verder en mijn oudste, Peet, vindt dat hele boerengedoe nog steeds helemaal geweldig hoor. ‘Zoepen als een grote en tekeer goan als een beest’. Ik hoor het hem meezingen, maar gelukkig praat hij wel stoer met de boeren mee en werkt hij veel op melkveebedrijven, maar dat zoepen en tekeergoan, dat gaat nog vrij beperkt. Het liedje vind ik nog steeds wel erg leuk!

Terwijl Albert met foto’s speelt, surf ik lekker het web weer een beetje af. Inmiddels zitten we zo dicht bij onze vakantie dat het leuk wordt om eens te kijken wat het weer volgende week gaat doen in het gebied waar wij dan toeren met onze motorhome. En dat is goed! Kenonne, ik had al voor de zekerheid een paar korte broeken en T-shirts in onze klaarstaande koffers gegooid, maar had niet echt meer op zomer gerekend. Maar het lijkt er toch absoluut op dat we nog lekker weer gaan krijgen en kunnen genieten van de beroemde Indian Summer. Rondom Boston, waar wij volgende week drie dagen op de camping staan in Middleboro gaat de temperatuur volgens verwachting boven de 25 graden komen. Dat is voor onze Nederlandse begrippen toch heerlijk zomers? Ik zou bijna nog even moeten bijkleuren! Mooi man!!

Vallende blaadjes

Nog 6 dagen te gaan voor onze reis en zo staat het er nu bij met de blaadjes in New England. Het is spannend: pikken we de mooiste verkleuringen mee of zijn we net te vroeg of te laat? High en peak color zijn de mooiste tijden, maar je moet ook weer niet té laat zijn, want een beetje groen er tussen maakt het nog mooier. We blijven het volgen …. Klik op het plaatje als je ook wilt lezen hoe het er nu bij staat!

Bedankt voor alles!

Â

Ik wil graag iedereen bedanken voor alle kaartjes, mailtjes, telefoontjes en andere felicitaties vandaag! Ondanks dat ik ‘niets’ aan mijn verjaardag wilde doen, ben ik nog aardig in het zonnetje gezet. Ik heb het prima naar mijn zin gehad. Klapstuk van vandaag: prachtige door Frans zelf gekweekte chrysanten met een hele mooie vaas!

In plaats van het geplande etentje vanavond werden het zelfgebakken patatjes, iedereen was een beetje lam, verkouden en moe. Het heerst hier in huis, maar ja, beter nu dan volgende week!

Kijk, een koe!!

Â

Ik kan het niet laten om mijn bloglezers vandaag een kijktip mee te geven. Bij de KRO start vanavond het televisieprogramma Kijk, een koe! Het intro is net geweest en drie jongens van Marrokaanse afkomst gaan stage lopen bij een Texelse schapenboer. De eerste vragen over het boerenleven beantwoorden ze met een echte stadsvisie: een vrouwelijk schaap is een geit, kaas maak je van eieren en melk en een koe melk je ‘van onderen??’.

Ik ben opgegroeid op het platteland en ik kwam met mijn vader veel bij boeren. Pa had ook altijd vee, van schapen tot konijnen, van krielkippen tot kalfjes en altijd waren er wel pony’s. Ik trouwde met een melkveehouderij en tien jaar lang leerde ik alles over melken, voeren, afkalverij, diergezondheid, lammetjes en schapen. Ik lig hier werkelijk in een deuk bij het kijken naar de verwondering van de jongens bij hun avontuur tussen de schapen.

Hier thuis draait natuurlijk ook nog veel om weiland, mest, voeren, paarden en ook schapen. Onze zoon Peet zit in het derde jaar van het MBO-agrarisch en melkt, voert, rijdt tractor en is vol van het boerenleven, dus onze oren toeteren er vaak van. Het blijft zijn charmes hebben, dat boerenleven, maar het is prachtig om te zien hoe stadsjongens dat ondergaan.

Zeven weken lang wordt dit programma op zondagavond uitgezonden. We gaan proberen dit een beetje te volgen via Uitzending Gemist of misschien is er wel een fanatieke kijker die een paar uitzendingen voor ons wil opnemen?? Wij lopen namelijk wat achter en hebben geen DVD-recorder. Elke zondagavond bij de KRO op Nederland 3: Kijk, een koe!!

Alles Amerika in het zonnetje

 Â

Â

Ik wil vandaag even ‘ons’ forum Alles Amerika in het zonnetje zetten! Ik ben lid van dit forum geworden op 8 februari 2005. Ik weet nog dat Albert en ik toen besloten dat we helemaal geen zin hadden om nog lang te wachten met een Amerikareis, nadat we in 2002 besloten hadden dat we zeker nog een keer terug moesten. Een paar hectische jaren in het begin van ons huwelijk en veel veranderingen hier thuis later was het zeker weer Amerika-tijd. Ik ging weer fanatiek het Internet op en stuitte al snel op de website Alles Amerika. Deze website is eigendom van Dennis Kroeze, een Nederlander die via de DV-loterij een Greencard heeft bemachtigd om zich in Amerika te kunnen vestigen.

Naast Dennis is Petra mede-beheerder van dit forum, zij is in Nederland geboren en woont met haar gezin in Virginia. Haar man is Amerikaan, zij is dat trouwens inmiddels ook. Verder zijn er nog een paar moderators, verspreid over Amerika, Nederland en België. Met elkaar houden zij het forum leefbaar, gezellig en vooral super-informatief. Ik heb net gezien dat ik in die paar jaar dik 3800 berichten heb geplaatst, hoezo ben ik verslaafd aan dit forum?

Ik ben er wel van overtuigd dat het forum onze Amerika-verslaving absoluut erger maakt, je leest zoveel en krijgt zoveel ideeën dat er altijd wel weer iets is om naar te verlangen. En zo gaan we dus dit jaar al voor de tweede keer, het moet niet erger worden (of wel!). Maar bij deze dus: dank aan Dennis, Petra en alle moderators voor dit geweldige forum!

Op 3 november is in De Notenboom hier in Beesd de vierde Alles Amerika-meeting. Wij zijn er voor de derde keer bij en zitten deze keer in de organisatie, we hebben er enorm veel zin in! Maar eerst gaan we natuurlijk de winnende foto voor de fotowedstrijd van die dag nog even maken in oktober!

Tijdens onze reis is onze camper wederom herkenbaar door een groot AA-logo ergens achter de ramen! Daarnaast hebben we nog wat AA-stickers die we zo nu en dan ergens achter laten. Zo zit er al een op de deur van de ingang van het kantoor van Road Bear in San Francisco en op het raam van de beroemde kapsalon/souvenirwinkel van Angel Delgadillo in Seligman op Route 66!

Dus wie denkt ons te zien in de States: let op de sticker en het AA-logo, that’s us!!

Het gaat zo z'n gangetje

Er valt weinig ‘echt nieuws’ te melden hier, eindelijk is het een beetje rustig en is het leven weer lekker z’n gangetje aan het gaan. We zijn weer bezig met samen dingen doen en De Hoogstraat begint op de achtergrond te raken. Een leuk uitje deze week was in elk geval het bezoekje aan Claudia en Adriana in Maastricht. Altijd heerlijk om even bij te praten en samen wat te gaan doen. Het samen doen was in dit geval een etentje bij een gezellig Grieks restaurantje in Maasmechelen.

Naast Esmees eerste gaatjes in haar tanden met bijbehorende boor- en vulsessie waren er weinig schokkende zaken. We zijn donderdagavond terug naar De Hoogstraat gegaan om het afscheidsfeestje van Ria daar mee te vieren, hebben ons een halve dag bezig gehouden met het kopen van een nieuw vloerkleed in de kamer en aansluitend het halve meubilair een andere plaats geven en we hebben onze enorme wijnvoorraad eens een beetje gesorteeerd. Volgens mij moeten wij nodig eens een wijnfeestje organiseren.

Natuurlijk zijn we weer keurig naar de sportschool geweest, zijn de boodschappen weer gedaan en vertellen we elkaar 20 keer per dag dat we zo ontzettend veel zin hebben om naar Amerika te gaan. Vanmorgen sloeg even de vlam in de pan. Al enige weken geleden hebben we ons internetabbonement bij Tele2 (Zonnet) opgezegd, omdat zij ons geen snelle uploadverbinding konden bieden op onze ISDN-aansluiting. Planet moet dat wel kunnen, maar het gaat absoluut niet van een leien dakje. Er zijn al wat telefoontjes nodig geweest om de boel op gang te krijgen, onze bevestiging is goed voor een standard-abbo terwijl we een comfortpakket hebben aangevraagd en alles zal op 3 oktober zijn beslag krijgen volgens de correspondentie én de helpdesk. Nou waren we natuurlijk al niet blij met die datum, omdat we dan net een dag weg zijn, maar vanmorgen lag alles eruit. Ik kwam terecht op de KPN Vangpagina waar ik melding kreeg dat onze ADSL-verbinding er wel was, maar dat we geen internetprovider meer hebben.

Tjakka, nee he! Dat is dus 12 dagen te vroeg, niet volgens afspraak en mooi balen! Meteen de helpdesk gebeld waar ik door twee lichtjes nou niet bepaald handig geholpen werd en uiteindelijk zelf maar heb voorgesteld om in onze modemgegevens hun inloggegevens maar eens te proberen. En warempel, via Mark van Actior lukte dat en hadden we weer verbinding. Het IP-adres wat de helpdesk me nog niet kon geven, zagen wij tevoorschijn komen. Of het definitief of tijdelijk is, zullen we dan op 3 oktober wel merken. De kids hier thuis weten Actior te bereiken en dan komt het wel goed.

Vooruit, vanmiddag dus maar even op m’n gemak met Saskia boodschappen gedaan. Onze eerste stop was Westrienen in Est, waar Saskia ineens een klein egeltje zag lopen tussen de uitgestalde konijnen- en kippenhokken. Dat is al een mooi begin op weg naar onze wildspotterij op vakantie:-)

De boodschappen zijn binnen, morgen komt Alberts zus met gezin op de koffie en maandag ben ik jarig. We vieren deze keer mijn verjaardag eens lekker met het eigen gezin met een etentje ’s avonds, geen zin in een huis vol visite!

Prinsjesdag

In mijn ‘jonge jaren’ was ik een echte fan van Rien Poortvliet. Met zijn Kabouters had ik niet zoveel, maar zijn boeken over het boerenleven en vooral natuurlijk over paarden, vond ik geweldig. Ik kocht zijn toen toch al best dure boeken en heb ze nog steeds, soms blader ik er nog weleens in. Als eindexamenopdracht moesten we op de Pedagogische Academie in 1986 een ‘kop’ boetseren. Die kop moest afgekeken zijn van een afbeelding. Ik vond in een van Rien’s boeken een portret van zijn broer Jan. En zo staat Jan Poortvliet hier nog steeds in onze huiskamer, het enige creatieve werkstuk van mijn hand wat bewaard is gebleven al die jaren.

En vandaag is het Prinsjesdag. Prinsjesdag betekent natuurlijk politiek, het koffertje, de miljoenennota en vooral veel lastenverzwaring. Wie mij kent, zal weten dat ik niet blij ben met het huidige kabinet, maar daar wil ik het niet over hebben. Vandaag rijdt de Gouden Koets, met mooie paarden, prachtige kostuums, paleis Noordeinde, alle ceremonieel erom heen. En juist door Rien Poortvliet kan ik me een beetje voorstellen hoe dat allemaal gaat, daar in die stallen. De koningin en haar gevolg, dat vind ik wel aardig, maar ik hoef daarvoor echt niet naar Den Haag. Maar ik zou best een keer in die stallen willen meelopen op zo’n dag:-)

Voor wie niet precies weet waar Poortvliet over schreef en vooral tekende:

Ten dele voortbordurend op zijn in 1975 gepubliceerde boek Te hooi en te gras – waarin Poortvliet met heimwee terugblikt op het traditionele boerenbedrijf en plattelandsleven – verscheen in 1978 Het brieschend paard. In dit geheel aan paarden gewijde boek laat hij onder meer tot in detail zien hoe de dieren uit de Koninklijke Stallen in gereedheid worden gebracht voor Prinsjesdag. Poortvliet kon dat mede zo exact weergeven omdat hij in 1977 op de derde dinsdag van september als lakei mocht meelopen naast de Gouden Koets: ‘een van de mooiste dagen van mijn leven’ (De Telegraaf, 24-9-1977). Deze eer had hij te danken aan prins Bernhard, een bewonderaar van Poortvliets werk, met wie hij bevriend raakte en af en toe ging jagen. De Prins toonde zich niet alleen bereid menig eerste exemplaar van Poortvliets boeken in ontvangst te nemen, maar introduceerde hem ook aan andere Europese hoven.

Dus ik ga vandaag naar de rijtour kijken op TV, eerst even sporten, maar of ik ook de Troonrede wil horen … zucht, ja, laten we het toch maar doen.

Hoe gaat het met de blaadjes?

Â

Dat is natuurljk de vraag: gaan wij veel mooie herfstkleuren zien of zijn we te vroeg of te laat? Het is echt een gok om precies op het juiste moment de Fall Foliage mee te pakken. Uit de overzichten van voorgaande jaren blijkt dat het behoorlijk kan wisselen. Geen wonder natuurlijk, de natuur gaat zijn gang. Toevallig zegt de nieuwslezer op TV Gelderland precies hetzelfde van de fruitoogst hier in omze omgeving, ook twee weken vroeger dan gemiddeld.

Wij volgen op dit moment de ontwikkelingen op het Foliagenet. Daar kan je elke paar dagen een overzicht vinden van hoe het er nu voor staat. Naast een stukje uitleg vinden we ook altijd een kaartje. Deze is van gisteren:

We blijven het volgen!