Everything is bigger in Texas!

Waar waren we gebleven? O ja, ik zat achter Bianca’s bureautje met haar netwerkkabel in mijn laptop om de vorige blog online te zetten. Ik ga verder ….

Ik kom buiten en zie een man op een tractor met een paar spiezen voor in de hef. Het blijkt Wes te zijn, die een paar pakken hooi op komt pakken en bij de paarden zet. Grappig, wij hebben thuis onze eigen ‘Wes’, die we Stereo noemen. Hij zet bij ons de grote balen ook rijklaar op pallets, zodat we ze zelf binnen kunnen rijden. De paarden bij Hans en Bianca hoeven nooit binnen, het klimaat in Texas is dusdanig dat ze het af kunnen met een paar afdaken (shelters) om te schuilen tegen de zon en de regen en om hun hooi droog te houden. Heerlijk he? Naast de paarden Princess, Cherokee en Boy hebben ze natuurlijk ook nog de ezels Thelma en Louise.

Alle dieren komen bij Wes vandaan. Hij heeft een ranch, Fawn Acres Ranch, een stukje verder en Bianca nodigt ons uit om mee bij hem te gaan kijken. Dat laten we ons als paardenliefhebbers geen twee keer vertellen natuurlijk! We stappen bij haar in de auto en zijn al snel bij Wes, die zit te bellen over een dier wat volgens hem een ‘pain’ is en nodig weg moet. Wes fokt en handelt in paarden en ezels. Af en toe gaat het mis en komt er een ‘mule’ uit, een kruising tussen een paardenmerrie en een ezelhengst. Het beestje wat een pain blijkt te zijn is een kruising tussen een shetlanders en een ezel. ’t Is eerlijk gezegd ook maar een lelijk ding.

Wes neemt ons mee op zijn gator, zo’n handig karretje op dikke rubberen banden waarmee hij door het terrein crost. Wij zijn erg verbaasd dat de grond hier echt vettige klei is, terwijl het bij Hans en Bianca zo zanderig is. Mijn laarzen en Alberts sportschoenen hebben echt een grote schoonmaak nodig na deze middag! Maar het is absoluut de moeite waard. In een heuvelachtig landschap, onder grote bomen, lopen overal kleine koppeltjes paarden. Het zijn voornamelijk Quarterhorses en wat shetlanders, hoewel er ook nogal wat kruisingen van Quarter met welsh zijn.

Het valt ons op dat de rijpaarden van Wes en zijn vrouw eigenlijk heel klein zijn voor onze begrippen. Ik schat ze niet hoger dan een goede 1,40 meter, misschien een enkeling 1,50 meter, terwijl een beetje rijpaard bij ons tegenwoordig onder de 1,65 al klein gevonden wordt. Zijn wij nou allemaal zo groot of is het vooral een trend, die grote kastelen van knollen bij ons? Wij zijn natuurlijk zelf ook gewend aan paarden van rond de 1,70 meter.

Wes heeft bij elk paard een verhaal en de liefde voor paarden straalt van hem af. Allemaal krijgen ze een uitgebreide knuffel. Het is superleuk om te horen hoeveel deze man van de paarden houdt, maar handel blijft handel, als ze goed verkocht kunnen worden dan gaan ze. Zo is Bianca ook aan Princess gekomen, die toen al drachtig was van Cherokee. Bianca is voor Wes een hele dierbare vriendin, dat is ons wel duidelijk. Hij vertelt hoe ze vorig jaar Dutchess heeft verzorgd nadat iedereen haar eigenlijk al had opgegeven. Het arme dier had een vreselijke wond door prikkeldraad en Bianca heeft haar weer op de been geholpen. Geweldig, het is zo’n leuk paard.

Natuurlijk komen ook de ezels aan bod. Regelmatig komen we in een ander stuk weiland, Bianca is de hekkensluiter steeds en wij krijgen verhaal op verhaal te horen. Bij de ezels loopt een ezelveulen, zo lief! Je zou het beestje zo meenemen. De ezels zijn dol op aandacht. Albert zit op een pak hooi en wordt bijna bedolven onder de ezelliefde. Oma-ezel, Grandma, heeft besloten dat ze mij wel lief vindt en begraaft zich onder mijn oksel. Wat een geinige beestjes zijn dit allemaal. Zowel de ezels als de paarden zijn allemaal zo ontzettend lief en aanhankelijk!

We genieten deze middag met volle teugen en zullen deze dag niet snel vergeten. Natuurlijk laat Wes ons nog zijn mooie western-zadels en tuigen zien. Zijn palominomerrie loopt in de tuin en stapt liefst ook de zadelschuur in. Buiten staat een rookoven, waarop een groot stuk rundvlees ligt, een brisket, zoals ze dat hier noemen. Het paard kijkt er niet eens naar om. Ik denk dat Whisper zijn snuit allang verbrand zou hebben. Tot slot van de tour krijgt Albert van Wes een mooie pet van de Fawn Acres en beloven wij hem klompjes van onze stal achter te laten bij Hans en Bianca.

Wij gaan terug naar Hans, die ondertussen rustig heeft kunnen werken, want Johan en Marcel zijn vertrokken voor een tourtje Austin en San Antonio. Het is niet warm in de wind, maar beschut en in de zon is het heerlijk toeven. We zitten met Hans een tijdje buiten te kletsen, terwijl Bianca boodschappen doet en ik een fotorondje over de Holland Ranch maak. Het is heel interessant om van hen te horen hoe hun emigratie verlopen is, de camping eigenlijk bijzaak is geworden en het exportbedrijf bloeit. Albert vraagt Hans honderduit.

Als het te fris wordt, verhuizen we naar binnen. Bianca heeft ons uitgenodigd voor het eten en we genieten van een uitgebreide maaltijd met biefstuk (everything is big in Texas!), bonen, aardappelen, sweet patatoes, champignons en een heerlijke salade. Bianca, het was hartstikke lekker, we hebben ervan genoten! Na een tijdje drinken we nog koffie, maar dan vinden we het allemaal mooi geweest voor vandaag. Albert en ik hebben geen puf meer om veel te doen en duiken lekker vroeg het bed in.

We worden pas rond een uur of 7 weer wakker van het geluid van een draaiende auto. Brrr, het is koud in de camper, dus ik ga er uit om de kachel aan te doen en duik dan weer terug. Ook de heater voor de douche is aan, zodat ik na een half uurtje eruit kan om te douchen. Albert zet koffie en zo zien we allebei dat het zelfs gevroren heeft. Alles heeft een klein laagje rijp. Ik bewerk de foto’s van gisteren en selecteer wat ik online wil zetten.

http://www.magix-photos.com/magix/flash/player2/mixed/loader.swf?eid=D85C5380273A11DFAC6CD49F60E2CE27
http://www.magix-photos.com/magix/flash/player2/mixed/ea.swf?eid=D85C5380273A11DFAC6CD49F60E2CE27

Rond negen uur lopen we naar Hans en Bianca, nadat we eerst de paarden ons oude brood hebben willen voeren. Nah, Cherokee zag het wel zitten, maar de andere twee vonden het maar vreemd. Hond Jason daarentegen is mijn grote vriend, die lust wel een hapje. Freek en Teun, de kleine hondjes hebben het er ook niet zo op. Bianca nodigt ons nog uit voor de koffie, maar we weten dat zij veel werk in te halen hebben en dat wij vandaag nog heel veel willen. We houden het dus bij een hartelijk afscheid, want we hebben er heel erg van genoten om hen nu eindelijk eens te ontmoeten. Het voelt alsof je elkaar al lang kent, als je al een paar jaar elkaars blogs volgt en veel interesses deelt.

Hans en Bianca lopen mee naar de camper en zwaaien ons uit. Ha, foto’s maken voor op hun blog natuurlijk en elkaar stangen dat het echt tijd wordt dat we vertrekken. Visite en vis blijven drie dagen fris én zo is ’t maar net! Jongens, onwijs bedankt, we vonden het waanzinnig bij jullie!

Wij rijden richting Dallas en doorkruisen de stad met de camper via allerlei interstates. We komen net voor 12 uur aan op Vineyards Campground in Grapevine. Ik had al een tijd geleden site nummer 19 gereserveerd en dat blijkt een goede keus. We kijken uit op het meer, hebben een mooie ruime stek onder de bomen met een leuke picknickplek onder een afdakje, compleet met barbeque. Het is hier heerlijk weer, echt zonnig, aangenaam lekker buitenweer. Helaas is de modder achter de camper genoeg om mijn laarzen weer eruit te laten zien á la Wes. Nah ja. nog maar eens met de sopdoek erover.

We gaan even online, zetten foto’s op de site, praten met Peet en Esmee via MSN en met Jan en Anita op Skype. Daarna eten we een boterham en als we klaar zijn, bel ik een taxi. Die is er vrij snel en de man brengt ons naar het vliegveld waar we bij Dollar een standaard SUV gereserveerd hebben via de bekende Duitse website. Dat is vaak toch de voordeligste. We moeten een tijdje wachten, maar dan krijgen we een hele leuke dame die ons helpt. Ze vertelt dat ze een GMC Acadia heeft, maar dat ze ons voor weinig extra ook een Chevrolet Tahoe of een Suburban kan aanbieden. Mijn ogen glinsteren al weer, ik ben gek op die grote bakken. Ze vertelt dat de Suburban heel mooi is, met lederen bekleden en allerlei electrische verstelbare toestanden enzo. Wij zijn overstag, misschien hadden we hem toch wel gekregen, maar ach … we betalen wat extra en krijgen een prachtige donkerrode auto mee.

We zetten koers naar Fort Worth, waar ik via de TomTom intyp dat we naar de Stockyards willen. Vreemd genoeg komen we bij een soort modern stadion voor hippische sporten en vee en weet ik wat. Dit is niet goed … we graven nog eens in TomTom en komen dan uiteindelijk nog net op tijd bij het Historische Forth Worth Stockyard Museum aan. We zien nog net een klein koppeltje Longhorns met een paar cowboys door de straat gaan. Verder lijkt het er eerlijk gezegd wel een pretpark, zó toeristisch. We hebben er gewoon geen zin in, dus vertrekken weer.

Op de terugweg zie ik een Cavender’s Boot Store. Ha, westernlaarzen en kleding, dat stond nog op het programma. We dalen af uit de Suburban en lopen naar binnen. En weten jullie? We zijn cowboys geworden vandaag! Albert en ik hebben eindelijk, na zeven Amerikareizen, allebei een paar originele cowboylaarzen. Albert van die grote stoeren platte stampers met stalen neuzen en ik heb puntige laarzen met schuine hak, van echte struisvogelleder van het merk Lucchese. Ik koop ook nog een hele mooie Texaanse portemonnee en van die haken om je laarzen makkelijker aan te trekken. Yeeehaaawww!!

We rijden langs de camper om ons even op te frissen en trekken allebei daar de nieuwe laarzen aan. Gaaf! Daarna stappen we weer in de auto en rijden richting de Grapevine Mills, het grote winkelcentrum een stukje verder, om een restaurant te zoeken. We komen terecht bij Texas Law & War, waar we een heerlijke cowboyschotel verorberen en samen nog een apple pie delen als nagerecht. De koffie was slap, maar vooruit, ook dit is soms Amerika.

http://www.magix-photos.com/magix/flash/player2/mixed/loader.swf?eid=CBB6E900273B11DFA362D3A060E2CE27
http://www.magix-photos.com/magix/flash/player2/mixed/ea.swf?eid=CBB6E900273B11DFA362D3A060E2CE27

Everything is bigger in Texas, zelfs de auto, maar dit is ook een geweldige staat!