Wandelschoenen aan en gaan

Â

Kwart voor acht! Wat een heerlijke tijd om wakker te worden. De jetlag lijkt overwonnen, we leven weer als gewone Amerikanen. Ons nummertjesslaapbed is wel het allerbeste in deze camper hoor. De rest is ook prima, de kleine dingen die we missen als echte Road Bearklanten zijn te overkomen, maar dat bed, dat maakt veel goed! Het is niet alleen op hardheid in te stellen, maar de matras is een stuk langer dan de bedbodem en hangt een centimeter of 15 over. Dat stuk maakt nou net dat het bed lang genoeg is om niet met de voeten buiten boord te bungelen, zoals we bij de meeste campers wel hadden. En slapen dat we doen, als roosjes. Het is ’s nachts ook lekker koel, dat slaapt sowieso lekker. De dekbedden zijn ook prima.

Het is al dik negen uur als ik achter de koffie en laptop uit kom en besluit dat ik ga wassen. We zijn natuurlijk al een week onderweg, als we de nacht op Schiphol mee tellen en inmiddels heb ik een tas vol was verzameld. We staan 20 meter van de laundry, dus dat is lekker luxe. Minder luxe is het beperkte aantal wasmachines. Er blijken er maar drie te zijn, waarvan er een net vrij komt. Mooi, die is van mij. Een dame vertelt me dat haar machine nog ongeveer een kwartiertje moet, dus ik besluit te blijven wachten. Ik red het wel met twee machines, een voor het mooiere spul en de fijnere was en de andere voor ondergoed, handdoeken en spijkerbroeken.

Het is wel gezellig hoor, iedereen maakt een praatje en ik steel de show, omdat ik helemaal uit Europa kom. Dat zijn de snowbirds hier niet helemaal gewend geloof ik. De meesten vertellen trouwens wel dat ze zelf een keer in Nederland of Duitsland geweest zijn, we hebben hier dan ook wel te maken met mensen die best wat te verteren hebben, anders sta je hier ook geen hele winter in Florida. Ze wonen eigenlijk allemaal noordelijker. Er zijn hier ook opvallend veel mensen die Canada in de winter verlaten en naar Florida komen. En geef ze eens ongelijk, het is hier wel lekker hoor.

Wij bekijken het natuurlijk allemaal met andere ogen dan voorheen, vanwege onze eigen ‘snowbirdplannen’. Zouden we de hele winter in een camper willen wonen? Nee, want hoe luxe en groot die dingen ook zijn, wij hebben weinig zin om hutje mutje bij de buren te staan en de hele dag te moeten ‘socializen’. En nee, we zouden het heerlijk vinden om regelmatig onze kinderen of vrienden te ontvangen en ik wil een huis waar minstens een eettafel voor zes of acht personen in kan en waar logeerruimte is. En nee, want we hebben gewoon niet genoeg aan een paar vierkante meter om ons heen, we willen wat te rommelen hebben. In dat kader kijken we ook onze ogen uit hier in de omgeving, waar heel veel resortachtige appartementencomplexen zijn met van alles erop en eraan, waaronder gezamenlijke zwembaden en golfbanen. Ook niks voor ons, ben ik bang, dus schrap Torremolinos, Marbella en dat soort badplaatsen ook maar van het lijstje.

Maar we dwalen af, terug naar Florida en de dag van vandaag. Als de was in de droger zit, neem ik mijn door Albert naar de laundry gebrachte koffie weer mee naar de hut en kan ik zo aanschuiven aan het ontbijt. Albert heeft eieren gebakken, scrambled op zijn Amerikaans en de broodrooster toast lekkere boterhammen. Glaasje melk, netjes de pilletjes erbij en het smaakt weer geweldig. Na het ontbijt ga ik terug om de was uit de drogers te halen en op te vouwen. Ik kom terug in een keurig opgeruimde camper, waar ook de vaat gedaan is. Ik hou van mijn kerel!

We bellen nog even met Saskia, proberen oma en Frans te bereiken, maar die zijn er niet en beantwoorden Esmees mail, die graag het recept van Albertjes Kipfilet wil. Daarna trekken we de wandelschoenen aan en lopen we naar het Commercial Fish Festival hier een stukje verder. Tjonge, wat een eterij! De eerste 100 meter kraampjes bestaat uit eten, eten en nog eens eten. Grieks, Spaans, Mexicaans, Italiaans en wat er nog meer te bedenken is, het is er. Wij lopen er zo snel als het kan doorheen, want het ontbijt zit nog vast in de maag. We lopen langs leuke kraampjes met allerlei kunstwerkjes, ‘crafts’ zoals ze hier zeggen. Het is een soort braderie, maar dan veel eigengemaakte artikelen en niet echt veel van de dertien-in-een-dozijn meuk die je bij ons vaak op braderieën ziet. Best leuk! We kopen niets, want ja, waar laat je het allemaal weer straks, on the plain?

Na een klein uurtje hebben we het wel gezien en lopen we richting de brug over de Golf van Mexico, die ons naar het eiland aan de andere kant brengt. Het is bijna een mijl lopen, maar het is heerlijk wandelweer. Tussen de kramen was het al warm, maar op de brug zorgt een briesje ervoor dat het prima gaat. Het is nog bewolkt, maar er komen steeds meer helderblauwe stukken tussen de wolken door. Het is vreselijk druk rondom het festival, maar ook op de brug richting het eiland rijden de auto’s bijna in file. We zijn blij dat we geen huurauto hebbben genomen of de camper hebben afgekoppeld, maar gewoon de benenwagen hebben genomen.

Aangekomen op het eiland weten we niet precies wat en hoe. Er zijn geen leuke winkeltjes of restaurantjes zoals verwacht, dus lopen we eerst het strand maar op. Albert wacht op een bankje, terwijl ik naar de vloedlijn loop. Tjonge, je zakt hier geen halve meter weg in het zand, maar loopt heel makkelijk over het hele lichte zand heen. Ik laat het water over mijn voeten heen lopen en ben verbaasd over de aangename temperatuur ervan. Geen wonder dat mensen hier zelfs in de winter gewoon in zee zwemmen, al is het nu voor hun begrippen koud. Ik maak wat foto’s en geniet van de parasailers die bijna over me heen vliegen.

Albert en ik besluiten terug te lopen naar de weg, waar we een trolleybus hebben gezien. Volgens de bordjes gaat deze gratis over het eiland. We zien bij de halte een paar mensen wachten en vragen aan iemand waar de trolley heen gaat. De man is enthousiast en vertelt dat een van de mooiste plekken van het eiland de pier van Ana Maria Island is. Hij gaat er ook heen. We besluiten dus met hem te wachten en hebben ondertussen dikke pret om een oudere dame die in verbasterd Engels moppert over het koude weer en over nog veel meer dingen. Als de eerst trolley voorbij rijdt omdat hij vol zit, spuugt ze vuur. Italiaans temperament, blijkt wel. Ze heeft haar dikke winterjas aan, terwijl de meeste mensen inmiddels weer in korte mouwen lopen en sommige jonge meisjes zelfs in ultrakorte broekjes voorbij hupsen. Wij stappen in elk geval in trolley nummer twee en laten ons over het eiland rijden.

Eerlijk? We vonden er niet veel aan, het is één rij appartementen met beton er tussen. Je moet ervan houden, maar ik zie me hier geen hele winter zitten. De bus loopt ondertussen vol en ik krijg gezelschap van een dame uit Baltimore, die ook gevlucht is voor de sneeuw. Ze vindt het eiland geweldig, want er is een trolley en je kan er lekker eten en ze gaan nu een ijsje halen op de pier. Fijn, maar gelukkig hoeven wij geen maand hier te zitten. Hardstikke leuk voor een middagje, maar verder hoeft zo’n golfeiland voor ons niet echt.

Bij de pier stappen we uit en wandelen we naar het eind van de pier. Tjonge, dat golfwater is wel helder en ondiep hoor. Ik maak natuurlijk nog wat foto’s en ben blij dat er op de pier een toilet is. We duiken het restaurantje in en krijgen een leuk tafeltje, precies in een hoek, zodat we allebei zicht naar buiten hebben. Rondom het restaurantje zitten heel veel mensen op de houten boardwalk te vissen. We eten er een lekkere burger met frietjes, omdat het inmiddels al drie uur geweest is, vinden we dat dat ook wel onze avondmaaltijd kan zijn. We hebben dorst en genieten weer van de gratis refills van onze diet cokes. Dat moesten ze in Nederland ook eens uitvinden. Ik neem nog een grote beker koffie, want ik vind het wel relaxed daar. Het is net of het eiland vaart. Als mensen over de buitenrand lopen, schommelt het hele spul en als er een boot voorbij komt, is het net of de boot stil ligt en wij varen. Leuk!

We lopen terug maar het vasteland en besluiten de trolley terug te nemen. We rijden het hele stuk weer richting de brug en omdat het nog steeds lekker weer is, besluiten we gewoon de mijl terug ook weer te wandelen. We waren bang dat het te koud zou zijn op de brug, maar dat is zeker niet het geval. Voorbij de brug voelen we de vermoeide benen wel, maar het was ook heerlijk wandelen vandaag. Albert krijgt hoge nood en loopt terug naar de camping, terwijl ik nog even een plaatselijke keet inloop, waar met grote letters Cortez Supermarket op staat. Da’s wel een heel groot woord hoor, maar vooruit, ik zoek after sun voor Alberts verbrande bolletje en dat hebben ze in elk geval wel. Ik hoop dat het verkoeling biedt.

Terug op de camping probeer ik eerst een hoop strandzand van mijn voeten te vegen, maar besluit dan dat gewoon even douchen net zo effectief is en ook nog eens lekker na een warme dag. Ondertussen heeft Albert buiten ons kamp opgeslagen en volg ik hem met frisdrank en mijn laptop. We zitten nog een klein uurtje buiten, maar dan is het inmiddels bijna zes uur en wordt het echt te fris. We verhuizen naar binnen en vermaken ons met televisie kijken, muziek luisteren en natuurlijk weer foto’s uploaden, bewerken en online zetten. Het avondeten bestaat uit het vanmiddag niet genomen toetje, ijs met vruchten voor Albert en ijs met slagroom voor mij.

Inmiddels is het half negen en is het al weer een paar uur donker hier, het is ondanks het mooie weer tenslotte ook gewoon winter hier. We kijken nu live naar de Olympics, waar we net de Nederlandse bob hebben zien gaan. We wachten nu 0p het schaatsen, misschien laat Amerika eens wat meer zien dan alleen Shani Davis op deze 1500 meter. (Ha, wij zien net Tuitert winnen!!!).Â

Nog wat toelichting bij de foto’s: die gekke blauwe rolstoel is een speciale rolstoel voor het strand, met dikke luchtbanden. Te huur net voor de brug in Cortez aan de rechterkant, mocht je nog eens in de buurt zijn en zo’n ding nodig hebben. En dat bordje ‘sold’ bij de camper? Nou, eigenlijk verkopen ze hier gewoon die RV-plaatsen en als ze verkocht zijn, zetten ze er gewoon toch gasten op, als de eigenaren er niet zijn. Maar wij vonden de foto wel grappig zo. Zullen we die naar Moturis sturen? Trouwens, Bauke en Menno: geen zonnescherm op deze camper, see?

http://www.magix-photos.com/magix/flash/player2/mixed/loader.swf?eid=5BF4B1C01E8911DF9FEBB65D18819C1A
http://www.magix-photos.com/magix/flash/player2/mixed/ea.swf?eid=5BF4B1C01E8911DF9FEBB65D18819C1A